Öğretmenlik!
Evet ben öğretmenim artık. Hatta bir eğitim öğretim dönemini atlattım, ikinci yılına başlamak üzere olan bir öğretmenim.
Hollanda'dan geldikten tam bir hafta sonra atandığımı öğrendim. Gümüşhane-Kelkit'te bir belde okulu. birdenbire nasıl yani dedirtti bana bu atama olayı. sanki hazır değildim öğretmenliğe. Eylül ayında göreve başladım.
Okula ilk gittiğim günü dün gibi hatırlıyorum. Tedirgin bir şekilde otobüse bindim,acaba doğru otobüs mü diye ,öyleymiş :)
Okula gittik diğer öğretmenlerle birlikte, meraklı gözlerle etrafa bakışlar, bütün öğretmenlerle tanışma.. Aradan bir kaç saat geçtiğinde sanki bir kaç senedir bu okuldaymışım gibi hissettiren güzel insanlar :)
Sonra öğrencilerle ilk tanışmalar, okulun ilk günü bu kim der gibi bakmaları :) derken dersler başladı. Ben ne olduğunu anlayamadan sınav hazırlamam gerekti, performans, proje ödevleri vermem gerekti, sistem, şifre,not,vs,vs.. Uff bilmediğim bir sürü şey. Bir yıl içinde hepsini öğrendim tabi , çok zaman almadı ama başta bu işlerle uğraşmak zor geldi açıkçası. Artık öğrenci olmadığımı farkettim :) Ama çok şanslıydım ki harika insanlarla birlikte çalıştım daha ilk senemde, onların yardımlarıyla öğrendim her şeyi..
Okula, öğrencilere, öğretmen arkadaşlara alışmak en kolayıydı. Zor olan uzak olmaktı, her şeyden,herkesten. Yaklaşık 3 ay bir yurtta kaldım. Orada kalmanın da etkisiyle hiç sevemedim Kelkit'i, çok sıkıldım, bunaldım başlarda. Sonra kendi evime geçince, ve çok sevdiğim insanlarla komşu olunca daha güzel gelmeye başladı her yer. Böylece çok önemli bir şey daha öğrenmiş oldum. İç huzurun varsa her yer güzel, yoksa her yer kötü..
Başlarda kötü gibi gelen o küçük şehir, şimdi daha güzel görünüyor gözüme. Dostlarım var çünkü orada. Çok sevdiğim insanlar var. Özlemiyor da değilim hani evimi, dostlarımı, okulumu. neyse ki tatilin bitmesine 1 aydan az zaman kaldı :)
bu yazının ana teması winds of change olsun yani. değişim rüzgarları esiyor, esmekte..
